Gedicht: Bekentenis | Johan Veenstra
Nijelamer
Een gedicht van Johan Veenstra, geschreven in het Stellingwerfs. Dit is een gedicht uit een reeks van gedichten die bij de ijsbanen van de Iisbaankeunstrûte horen.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
BEKENTENIS
Doej’ et me op die zuver wat
zoele dag bi’j de meitied verteld
hadden, veraanderde de kille
waorhied et leven zomar iniens
in een wippelig spullegien.
De koekoek vergat op slag zien
naeme en an de raand van de
boswal verscheuten sepiepen
en birken schrikachtig van kleur.
Ik ston mit lege hanen, zag et
witte winterlaand weer veur me,
dat kracht en eigenweerde gaf.
Onder de beriepte bomen mit
et had beschosselde grös kon
ik eindelik wezen wie a’k was.
Mar deur iene brieke schoeverd
kan ’k now mien grip kwietraeken
op ’e gladde baene van et leven.