Locations
25 to 48 of 5456 results
-
B&B de Rode Baron - B&B de Rode Baron
B&B de Rode Baron - B&B de Rode Baron
Direct boekbaar
from your location
-
Nieuw Allardsoog Conference Centre
Nieuw Allardsoog Conference Centre
from your location
-
Yme Meirink
Yme Meirink
from your location
-
By-Kees
By-Kees
from your location
-
Veerpont De Burd (Grouw Yne Lyte)
Veerpont De Burd (Grouw Yne Lyte)
from your location
-
Bibliotheek Wommels
Bibliotheek Wommels
from your location
-
Het vrouwtje van Stavoren | Beeldenroute Olterterp
Het vrouwtje van Stavoren | Beeldenroute Olterterp
from your location
-
Tusken de Marren - Vakantiehuis Anker 6p
Tusken de Marren - Vakantiehuis Anker 6p
Direct boekbaar
from your location
-
Midlum en de aanval op Harlingen
Midlum en de aanval op Harlingen
In de avond van 16 april 1945, net voor half acht,begon de Canadese artillerie met een beschieting van de Duitse posities in Harlingen.
De kerktoren in Midlum heeft tijdens de beschieting als waarnemingspost gediend van het 14th Field Regiment Royal Canadian Artillery. De toren werd bemand door een aantal Canadezen met een radiozender en stafkaarten. De Duitsers schoten vanuit Harlingen terug en de toren is daarbij tweemaal getroffen. Daarbij raakten de Canadese officieren lieutenant colonel George Alleyne Browne, lieutenant Gordon Edward Whitaker gewond. Whitaker werd bij de beschieting verwond aan zijn ruggengraat en raakte daardoor levenslang verlamd. Hij wordt met de drie inwoners van Midlum die tijdens de oorlog zijn omgekomen geëerd op het oorlogsmonument bij de kerk. Browne, de commandant van het 14th Field Regiment, raakte slechts licht gewond en kon zijn taak direct weer hervatten.
Verder is ook een Auster verkenningsvliegtuig ingezet waarmee vanuit de lucht waarnemingen werden verricht. Dat was een klein tweepersoonsvliegtuigje dat langzaam kon vliegen en daarmee uitermate geschikt was voor artillerieverkenning. De piloot en de waarnemer zaten daarbij naast elkaar en gaven hun waarnemingen via de radio door aan de vuurleiding. De vuurleider zat samen met de sectiecommandant Cleem Heeger in een jeep langs de kant van de weg bij een boerderij vlak bij het Oude Station aan de Harlingerstraatweg vlak achter Midlum. Heeger heeft later over het verkenningsvliegtuig gezegd dat het verkenningsvliegtuig zo langzaam vloog dat “het leek alsof het stilstond in de lucht”.
Dat de Canadezen de beschietingen zo nauwkeurig en gericht hebben kunnen uitvoeren, is echter vooral te danken aan de kaarten van Harlingen gemaakt door Arie Veth. De Bureauhouder van de Geheime Dienst Nederland (GDN) J.C.A.H. van Stapele, die de kaarten naar de Canadezen heeft gebracht, schrijft hierover in zijn verslag: ‘Dankzij de nauwkeurig in kaart gebrachte Duitse geschutstellingen heeft de Canadese artillerie van Harlingen geen puinhoop behoeven te maken, doch met slechts luttele welgerichte salvo’s de Duitsers tot overgave gedwongen’.Een andere reden dat de Duitse posities snel en effectief konden worden uitgeschakeld was het optreden van het B Squadron van het 7th Reconnaissance Regiment Duke of Yorks Royal Canadian Hussars. Door Duits vuur uit te lokken, kon 7th Reconnaissance Regiment vanuit Midlum enkele posities van de Duitsers vaststellen. De coördinaten werden doorgegeven aan de artillerie. Commandant Major Charles Wesley MacLean werd onder meer vanwege dit moedige optreden bij Midlum, op 10 november 1945 onderscheiden met de Distinguished Service Order (DSO).
De aanval op Harlingen begon vlak voordat de artillerie zou zwijgen. Vanaf 20.00 uur zette de infanterie van de Highland Light Infantry of Canada, ondersteund door tanks van de Sherbrooke Fusiliers de aanval in. Tijdens zware gevechten wisten de Canadezen rond 22.30 uur de binnenstad binnen te dringen. Op 17 april om 4.30 uur in de ochtend waren de Duitsers in de stad verslagen. Circa vijfhonderd van hen werden gevangengenomen.
from your location
-
-
Brasserie De Stadstuin
Brasserie De Stadstuin
from your location
-
Welgelegen - Budget kamer
Welgelegen - Budget kamer
Direct boekbaar
from your location
-
Family Vogels
Family Vogels
from your location
-
Het Brouwdok (brewery)
Het Brouwdok (brewery)
from your location
-
Drogisterij Tet van den Berg
Drogisterij Tet van den Berg
from your location
-
E-bike oplaadpunt - Stadsherberg Het Wapen van IJlst
E-bike oplaadpunt - Stadsherberg Het Wapen van IJlst
from your location
-
Vakantiestudio Tussen de meren
Vakantiestudio Tussen de meren
Direct boekbaar
from your location
-
Ambush at Oldeholtpade
Ambush at Oldeholtpade
On 12 April, the bridge over the Tjonger in Mildam fell into the hands of the Royal Canadian Dragoons reconnaissance regiment. Because the occupier had blown up many other bridges, the Canadians attached great importance to preserving this bridge for the crossing of other Canadian units. That is why dozens of armoured cars, mobile artillery guns and numerous other vehicles were sent to Mildam that day to reinforce the bridgehead over the Tjonger.
In one of those armoured cars, a Staghound, was 24-year-old Trooper Wilfred Robert George Berry from Ontario. The young Canadian had volunteered for military service in Europe. And had already fought with the Royal Canadian Dragoons in Italy. At the end of February 1945, they were transferred to Northwest Europe.
For Berry, the war ended in Friesland. In Oldeholtpade, on the road to Wolvega, his vehicle drove into an ambush along with at least one other Staghound. In the vicinity of a broken-down German car, German soldiers had hidden with Panzerfausts. The Panzerfaust was a very powerful and easy-to-use anti-tank weapon. The first shot missed, but the second projectile hit the front Staghound, on the side where driver Wilfred Berry was sitting at the time.2 The Staghound went off the road and overturned. The three other crew members got injured, but were able to leave the vehicle and took cover behind the second Staghound. One of them stated:
"[…]Flames burst through the turret, where the officer and I were half in and half out of the hatches. Any skin surface not covered was burned and the flames badly singed our eyebrows, eyelashes, moustaches and hands, sending me and the officer both wounded to the field hospital."3
Immediately after the first Staghound was hit, the second Staghound opened fire on the Germans. Seriously injured, Wilfred Berry remained in the vehicle. After about fifteen minutes of shooting back and forth, the other Staghounds retreated towards Oldeberkoop. The exact reason for this remains unclear. Berry was already dying and was briefly cared for by the elderly Andriesje Dekker-Oosterhof in the vehicle when the shooting had stopped. The tragedy had unfolded right in front of her house. He died in the wreck shortly afterwards.
Berry's remains were eventually transferred to the farm on "De Bult" in Oldeberkoop and buried there. After the war he would be reburied at the Canadian war cemetery in Holten. The other crew members were eventually able to return to their units after receiving medical treatment. The commander only had burns on his face.
The event made a deep impression on the inhabitants of Oldeholtpade. In 1945, a monument to Berry was erected. And in 1965, a street was named in his honour.
from your location
-
-
Rondvaartbedrijf de Simmerwille
Rondvaartbedrijf de Simmerwille
Direct boekbaar
from your location
-
Ceciliakerk Lekkum
Ceciliakerk Lekkum
from your location
-
Groepsaccommodatie kleastermar
Groepsaccommodatie kleastermar
from your location
-
Bunkers van de Atlantikwall in Harlingen
Bunkers van de Atlantikwall in Harlingen
De bunkers in Harlingen maakten deel uit van de Atlantikwall: de ruim 6.000 kilometer lange Duitse verdedigingslinie van Noorwegen tot Spanje.
De Atlantikwall geldt als een van de grootste bouwwerken van de twintigste eeuw. De linie werd gebouwd in de jaren 1942 tot en met 1945 om een geallieerde invasie van het West-Europese vasteland vanuit zee onmogelijk te maken. De Atlantikwall was een serie losstaande, zelfstandige en aan alle kanten te verdedigen kleinere en grotere steunpunten die elkaar vuurondersteuning konden geven. In veel gevallen bestonden ze uit bomvrije bunkers, soms met een muur- en dakdikte van zeker twee meter gewapend beton. Door een gebrek aan arbeidskrachten, materieel en brandstof waren er vanaf 1 mei 1943 in Nederland slechts 510 bunkers van de geplande 2000 opgeleverd.
Harlingen werd in 1939 al voorzien als uitvalsbasis voor de door de Luftwaffe noodzakelijk geachte bezetting van de eilanden Terschelling, Vlieland en Ameland.
In 1942 werd de leiding van de kustverdediging overgedragen aan de marinetroepen in de stad Groningen. De Wehrmachtsbefehlshaber in den Niederlanden, General der Flieger, Friedrich Christiansen, bracht in 1943 een bezoek aan Harlingen en haar Hafenkapitän. Christiansen hield een landing zoals bij Normandië op de eilanden en bij de havenstad Harlingen voor mogelijk en maakte zich zorgen over de geringe gevechtskracht van de Wehrmacht ter plaatse.
In de Engelse Tuin in Harlingen ligt nog een Duitse bunker die onderdeel uitmaakte van de Atlantikwall. De bunker is twintig meter lang en vijf meter breed.
Deze bunker behoort tot de in totaal 27 bunkers in Harlingen. Het betreft de Commandopost Verbindingen – “Gefechtsstand” het zenuwcentrum tussen Kornwerderzand, Zurich en Franker – waarvandaan de Duitsers de Friese kustverdediging controleerden. De “Gefechtsstand” in de Engelse Tuin werd beschermd door drie kleinere bunkers, de zogenoemde. Tobruks. Dit waren kleine bunkertjes van gewapend beton waarin meestal eenmachinegeweer was opgesteld. Uiteindelijk bleek de bunker voor de Canadezen nauwelijks een hindernis bij de zuivering van de stad.
Na een korte artilleriebeschieting waadde de infanterie van de Highland Light Infantry of Canada in de avond van 16 april 1945 bij de Riedkade door de Ried. Met steun van een aantal Sherman tanks van de Sherbrooke Fusiliers werden de Duitsers aan de rand van Harlingen teruggedrongen. Eenmaal in de stad richtte de D Company van Captain William Douglas Tipper zich op de Franekerpoortsbrug en de Engelse Tuin. Vanwege de opgeblazen bruggen konden de tanks de stad niet in, maar dit lukte een aantal carriers wel. Deze lichte pantservoertuigen bewapend met een zwaar machinegeweer waren welkom in de stadsgevechten.
Rond 22.00 uur waren de Canadezen diep in het centrum doorgedrongen. Hierna werd de wil van de Duitsers om nog door te vechten snel gebroken. Omstreeks 4.30 uur was de stad in Canadese handen. Ook de Duitsers in de versterkte Engelse Tuin hadden de Canadezen niet kunnen ophouden.
Toen de Engelse Tuin in 2009 opnieuw werd ingericht was de bunker even zichtbaar. De drie Tobruks zijn allemaal met aarde opgevuld, maar nog steeds te zien. Eén ervan bevindt zich vlak bij de Hoogstraat, de andere twee liggen in het midden van de tuin.
De Engelse Tuin is aangelegd op het oude bolwerk, dat hoog boven de omgeving uittorende, en was daardoor een ideale plaats om de bunkers aan te leggen. De Tobruks waren verstopt in het park en daardoor van boven minder goed zichtbaar maar vanuit de bunker hadden de Duitsers ruim zich over de omgeving.
from your location
-
-
Restaurant STEEF
Restaurant STEEF
from your location
-
Van Harenstraat 20
Van Harenstraat 20
from your location
-
Camping 't Heidestek
Camping 't Heidestek
from your location
