Locations
3145 to 3168 of 5490 results
-
Museum Bescherming bevolking
Museum Bescherming bevolking
from your location
-
Oudebildtdijk Dike
Oudebildtdijk Dike
from your location
-
Etalagekastje: pompelien wil porselein
Etalagekastje: pompelien wil porselein
from your location
-
Wjelsryp (Welsrijp)
Wjelsryp (Welsrijp)
from your location
-
Pannenkoekenboerderij de Roos
Pannenkoekenboerderij de Roos
from your location
-
Eetcafé De Visserman
Eetcafé De Visserman
from your location
-
Boppe
Boppe
Direct boekbaar
from your location
-
Wellekom Watersport - Rondspantkotter Ichtus
Wellekom Watersport - Rondspantkotter Ichtus
Direct boekbaar
from your location
-
Beaufort Watersport
Beaufort Watersport
from your location
-
Agneskerk Goutum
Agneskerk Goutum
from your location
-
Oudega - Plasdras - Vogeluitkijkpunt
Oudega - Plasdras - Vogeluitkijkpunt
from your location
-
Logementen Dokkum
Logementen Dokkum
from your location
-
Beachclub Sneek
Beachclub Sneek
from your location
-
Execution of ten Dutch collaborators near Oldeberkoop
Execution of ten Dutch collaborators near Oldeberkoop
On the afternoon of 12 April, Oldeberkoop was liberated by "D" Squadron of the Royal Canadian Dragoons. Later that day, they established a temporary headquarters in the village. The movements of "D" squadron were coordinated from the headquarters. This was also the place where prisoner of war from the immediate surroundings were gathered.
These prisoners of war were often Germans, but sometimes also Dutch who served voluntarily in the Waffen-SS, the NSKK (a paramilitary section of the Nazi party NSDAP) or the Dutch Landwacht. On this 12th of April, ten of these collaborators were brought into the encampment in Oldeberkoop amid great interest. Hatred of people who fought with or for the Germans was strong among most of the Dutch population. A resident of Oldeberkoop described the moment the men were brought in:
"The crowd booed and whistled, some spat, and some could not keep their hands off them. One of them got such a blow to the head that hit made his head spin."Not much later, these POWs were taken away again. Presumably with the aim of taking them to a real prison camp in Vledder. But the men would never get there. All ten of them were shot without trial in the Koepelbos just outside Oldeberkoop.
It was long thought that the Canadians were responsible for these unlawful executions. But by 1995, it became clear that Canadian involvement had been minimal. Stories about the involvement of two former resistance fighters were confirmed when one of them confessed to having fired the shots. In addition to himself, a colleague, a Canadian driver and some men who had dug the graves were present at the execution.
The exact reason for the murder of the Dutch collaborators and the exact role of the two Dutchmen and the Canadian have never been fully clarified. There are different accounts of the events leading up to the shooting. On 14 April, the bodies were finally buried in a mass grave on the side of the road. Later they were transferred to the German war cemetery in Ysselsteyn. The names of most of the victims also became known at that time:
Egbert Jan Hommes, Ordnungspolizei
Otto Frikken, Ordnungspolizei
Gerrit Jan Seevinck, Dutch Landwacht
Hendrik Dales, Dutch Landwacht
Heike Ham, Dutch Landwacht
Douwe Jonkman, Dutch Landwacht
Bernard Janssen, Dutch Landwacht
Arnold Pieter Post, Dutch Landwacht
The identities of two men from the Dutch Landwacht could not yet be ascertained.
from your location
-
-
Pannenkoekenrestaurant 't Haske
Pannenkoekenrestaurant 't Haske
from your location
-
Dropping geheim agenten
Dropping geheim agenten
Bij Haskerhorne dropt een vliegtuig in de nacht van 1 op 2 november 1944 een waardevolle lading: de twee geheim agenten Peter Tazelaar en Lykele Faber. De mannen hebben een belangrijke opdracht: het opzetten van een geheime zender om te communiceren met Londen.
Met de slagzin ‘Wie de schoen past, trekke hem aan’, wordt begin november bij Haskerhorne een wapendropping aangekondigd. Maar daarnaast bevat het vliegtuig ook een andere belangrijke lading: geheim agenten Peter Tazelaar en Lykele Faber. Hun missie houdt in dat ze verzetsgroepen met elkaar in contact moeten brengen, radiocontact met Londen moeten opzetten en wapendroppings coördineren.
Om zich veilig door Friesland te kunnen bewegen hebben de agenten een zorgvuldig gekozen valse identiteit. Tazelaar gaat door het leven als ‘Paul Christiaan Wouters’, student diergeneeskunde. Lykele Faber wordt dominee ‘Arnold de Bruin’.
Voor de beide geheim agenten is het niet de eerste keer dat ze terug zijn in bezet gebied. Tazelaar is eind 1941 al in Nederland terug geweest voor operatie ‘Contact Holland’ en Faber is tijdens Operatie Market Garden gedropt bij Son.
Na de dropping worden Tazelaar en Faber opgevangen door het Friese verzet, dat ze voorziet van een onderduikplek. Faber, die enige tijd in Friesland heeft gewoond, wordt tot ieders stomme verbazing al op zijn eerste onderduikadres herkend door een verzetsman, die zegt: “Hé, jij bent toch een zoon van Faber? Ik heb naast jou gewoond in Drachten”.
Na een eerste korte nacht verplaatsen de geheim agenten zich al snel naar het dorpje Swichum onder Leeuwarden, waar zich het hoofdkwartier van de gewestelijke staf van de NBS van Friesland bevindt. Ze krijgen daar verdere informatie over het verzet en installeren hun geheime zender. In de maanden die daarop volgen verplaatsen ze zich regelmatig, om te voorkomen dat de zender wordt ontdekt.
Op een van hun onderduikadressen ontmoeten ze de ervaren wireless operator Alfred Springate, een bemanningslid van een Hallifax bommenwerper die in de nacht van 13 op 14 oktober 1944 bij Stavoren neergestort is. Springate staat Tazelaar en Faber de rest van de bezettingstijd bij.
Op 2 februari 1945 voltrekt zich een ramp voor de Friese Binnenlandse Strijdkrachten. In het dorp Tjerkwerd belandt bij een dropping een van de afgeworpen containers op het erf van een Duitsgezinde boer, die hier melding van maakt bij de dorpsveldwachter. Er volgen huiszoekingen in het dorp. Een van de adressen die wordt overvallen is het onderduikadres van verzetsleider Philip Willem Pander. Met zijn arrestatie valt de gehele administratie van de Friese NBS in handen van bezetters. Voor Tazelaar en Faber volgt een zenuwslopende tijd waarbij ze meerdere keren maar net aan een arrestatie weten te ontsnappen.
Faber, Tazelaar en Springate beleven de bevrijding uiteindelijk in Heerenveen. Pander wordt op 10 april 1945 gefusilleerd bij het Katerveer bij Zwolle. Na de bevrijding is Tazelaar nog enige tijd adjudant van koningin Wilhelmina. Hij heeft van 1981 tot zijn dood in 1993 in Hindeloopen gewoond. In dit stadje staat een bronzen beeld ter nagedachtenis aan hem.
Hier, in de omgeving van het Nannewiid, zitten Tazelaar en Faber aan het einde van de oorlog op het kajuitjachtje ‘Paliter’ ondergedoken, niet ver van de plek waar ze in de nacht van 1 op 2 november 1944 zijn gedropt.
from your location
-
-
Rent to Enjoy - Glamtainer Out of the box
Rent to Enjoy - Glamtainer Out of the box
Direct boekbaar
from your location
-
Uitkijktoren NIX
Uitkijktoren NIX
from your location
-
SUP and canoe rental Stiens
SUP and canoe rental Stiens
from your location
-
Postagentschap
Postagentschap
from your location
-
Petruskerk Wânswert
Petruskerk Wânswert
from your location
-
Kerk Schraard
Kerk Schraard
from your location
-
Beach Resorts Makkum - Beachvilla Royaal
Beach Resorts Makkum - Beachvilla Royaal
Direct boekbaar
from your location
-
Bunkers van de Atlantikwall in Harlingen
Bunkers van de Atlantikwall in Harlingen
De bunkers in Harlingen maakten deel uit van de Atlantikwall: de ruim 6.000 kilometer lange Duitse verdedigingslinie van Noorwegen tot Spanje.
De Atlantikwall geldt als een van de grootste bouwwerken van de twintigste eeuw. De linie werd gebouwd in de jaren 1942 tot en met 1945 om een geallieerde invasie van het West-Europese vasteland vanuit zee onmogelijk te maken. De Atlantikwall was een serie losstaande, zelfstandige en aan alle kanten te verdedigen kleinere en grotere steunpunten die elkaar vuurondersteuning konden geven. In veel gevallen bestonden ze uit bomvrije bunkers, soms met een muur- en dakdikte van zeker twee meter gewapend beton. Door een gebrek aan arbeidskrachten, materieel en brandstof waren er vanaf 1 mei 1943 in Nederland slechts 510 bunkers van de geplande 2000 opgeleverd.
Harlingen werd in 1939 al voorzien als uitvalsbasis voor de door de Luftwaffe noodzakelijk geachte bezetting van de eilanden Terschelling, Vlieland en Ameland.
In 1942 werd de leiding van de kustverdediging overgedragen aan de marinetroepen in de stad Groningen. De Wehrmachtsbefehlshaber in den Niederlanden, General der Flieger, Friedrich Christiansen, bracht in 1943 een bezoek aan Harlingen en haar Hafenkapitän. Christiansen hield een landing zoals bij Normandië op de eilanden en bij de havenstad Harlingen voor mogelijk en maakte zich zorgen over de geringe gevechtskracht van de Wehrmacht ter plaatse.
In de Engelse Tuin in Harlingen ligt nog een Duitse bunker die onderdeel uitmaakte van de Atlantikwall. De bunker is twintig meter lang en vijf meter breed.
Deze bunker behoort tot de in totaal 27 bunkers in Harlingen. Het betreft de Commandopost Verbindingen – “Gefechtsstand” het zenuwcentrum tussen Kornwerderzand, Zurich en Franker – waarvandaan de Duitsers de Friese kustverdediging controleerden. De “Gefechtsstand” in de Engelse Tuin werd beschermd door drie kleinere bunkers, de zogenoemde. Tobruks. Dit waren kleine bunkertjes van gewapend beton waarin meestal eenmachinegeweer was opgesteld. Uiteindelijk bleek de bunker voor de Canadezen nauwelijks een hindernis bij de zuivering van de stad.
Na een korte artilleriebeschieting waadde de infanterie van de Highland Light Infantry of Canada in de avond van 16 april 1945 bij de Riedkade door de Ried. Met steun van een aantal Sherman tanks van de Sherbrooke Fusiliers werden de Duitsers aan de rand van Harlingen teruggedrongen. Eenmaal in de stad richtte de D Company van Captain William Douglas Tipper zich op de Franekerpoortsbrug en de Engelse Tuin. Vanwege de opgeblazen bruggen konden de tanks de stad niet in, maar dit lukte een aantal carriers wel. Deze lichte pantservoertuigen bewapend met een zwaar machinegeweer waren welkom in de stadsgevechten.
Rond 22.00 uur waren de Canadezen diep in het centrum doorgedrongen. Hierna werd de wil van de Duitsers om nog door te vechten snel gebroken. Omstreeks 4.30 uur was de stad in Canadese handen. Ook de Duitsers in de versterkte Engelse Tuin hadden de Canadezen niet kunnen ophouden.
Toen de Engelse Tuin in 2009 opnieuw werd ingericht was de bunker even zichtbaar. De drie Tobruks zijn allemaal met aarde opgevuld, maar nog steeds te zien. Eén ervan bevindt zich vlak bij de Hoogstraat, de andere twee liggen in het midden van de tuin.
De Engelse Tuin is aangelegd op het oude bolwerk, dat hoog boven de omgeving uittorende, en was daardoor een ideale plaats om de bunkers aan te leggen. De Tobruks waren verstopt in het park en daardoor van boven minder goed zichtbaar maar vanuit de bunker hadden de Duitsers ruim zich over de omgeving.
from your location
-
