ÛNDERWRÂLD moarn draach ik de bernespultsjes, sjuery foar fersierde weinen, bûn fan jonge feinten, de man dy’t stroffelet oer de grins tusken dronken nacht en matinee de band mei jierren-80-hits, froulju dy’t as frije fammen út it sicht fan manlju dûnsje oant stilte ûnferwacht nei middernacht wreed de betsjoening brekt ik dimp it roppen, razen, garje glês en flessen, draach it doarpsfeest trije dagen oant fantoomfoarm kantich giel neitiid oantsjut wêr’t op myn fjild de tinte stie krekt dan wit ik yn my in stille wrâld as skielk mei kâlde hân winter boppe my it wetter huverjend ta stilstân set, in souderflier fan iis oer my hinne leit fan grien nei brún myn gers rustkje mei yn rêst, myn oerflak wurdt ta ûnderwrâld, ik my ta sliepen lis en mins en feest ferjit, troch myn dream it lûd fan izers sjit
BEKENTENIS Doej’ et me op die zuver wat zoele dag bi’j de meitied verteld hadden, veraanderde de kille waorhied et leven zomar iniens in een wippelig spullegien. De koekoek vergat op slag zien naeme en an de raand van de boswal verscheuten sepiepen en birken schrikachtig van kleur. Ik ston mit lege hanen, zag et witte winterlaand weer veur me, dat kracht en eigenweerde gaf. Onder de beriepte bomen mit et had beschosselde grös kon ik eindelik wezen wie a’k was. Mar deur iene brieke schoeverd kan ’k now mien grip kwietraeken op ’e gladde baene van et leven.