Bartlehiem ûntdekke

Bartlehiem. Allinnich al it útsprekken ropt it lûd fan krakend iis op. Do sjochst reedriders foarby glide. Do krigest kjel – sels yn july. Dit lytse doarpke (earder in buorskip) is in leginde op himsels. Wêrom? Ien wurd: Alvestêdetocht.

De ferneamde bocht, it brêchje dêr’t de riders út twa rjochtingen byinoar komme – dy steane krekt hjir. Mar meitsje gjin flater: Bartlehiem is mear as in pear legindaryske meters iis. It is stilte dy’t sjongt. Romte dy’t sykhellet. In lânskip dat net ropt, mar flústeret.

Fytsers witte it al lang: Bartlehiem is in plak dat dy stil makket. Net om’t der neat is – mar omdat alles krekt goed is. In pear pleatsen. In lytse kapel dy’t dy werom bringt nei de midsiuwen. En dy ivige earehimmel, dêr’t neat moat en alles kin.