Vaste Burchtkerk

De forse toren van deze kerk steekt fier boven het Van Coehoornbos uit. De naamgever van het bos is Menno van Coehoorn. Deze strateeg en vestingbouwer heeft een opvallend praalgraf in de kerk. In het sfeervolle interieur vind je ook een epitaaf voor familieleden van Menno. Verder zijn er een orgel uit 1900 en overhuifde herenbanken, waarvan de grootste – hoe kan het ook anders – de familie Van Coehoorn toebehoorde.

Buiten zie je duidelijk dat de toren en het kerkgebouw uit andere perioden dateren. De toren is vijftiende-eeuws en is in verhouding groot tot het kerkgebouw uit 1671. In datzelfde jaar zijn de geveltoppen van het zadeldak vernieuwd, wat goed te zien is aan het kleurverschil van de bakstenen.

Praalgraf

In de kerk bevindt zich een marmeren praalgraf van Menno Coehoorn naar het ontwerp van Daniël Marot (1663-1752), uitgevoerd door de Amsterdamse beeldhouwer Pieter van der Plas (1647-1708). Op een zwartmarmeren sarcofaag, versierd met een in reliëf gebeeldhouwde belegeringsscène, ligt de krijgsman te midden van een aantal krijgsattributen, zoals de door hem uitgevonden Coehoornmortier. De kerk bezit nog marmeren epitafen voor Frederik Willem graaf van Limburg Stirum en diens vrouw Theodora van Coehoorn en voor Hendrik Casimir van Coehoorn. Ook zijn er nog grafstenen voor leden van andere belangrijke families.

De gesneden preekstoel met klankbord staat binnen een doophek met balusters en ertegenover staan twee overhuifde herenbanken. Het orgel is in 1900 gebouwd door Bakker & Timmenga.