Locations
4153 to 4176 of 5459 results
-
St. Hippolytuskerk Olterterp ((Church of Saint Hippolytus)
St. Hippolytuskerk Olterterp ((Church of Saint Hippolytus)
from your location
-
Sint-Johanneskerk Hoorn
Sint-Johanneskerk Hoorn
from your location
-
Wellness Het Friese Woud
Wellness Het Friese Woud
from your location
-
KunstKamer Franeker
KunstKamer Franeker
from your location
-
Vernielingen om de opmars van de geallieerden te vertragen
Vernielingen om de opmars van de geallieerden te vertragen
Op zondag 15 april begonnen de Duitsers diverse vernielingen uit te voeren om de opmars van de geallieerden te vertragen. Daarbij werden bruggen opgeblazen en schepen tot zinken gebracht.
In Harlingenwaren ruim vierhonderd Duitse soldaten achtergebleven die het bevel kregen de stad te verdedigen tegen de oprukkende Canadese troepen. Op 15 april begonnen ze met het uitvoeren van de vernielingen. De bruggen in de Midlummerweg over de Ried, de Kimswerderweg over de Bolswardervaart en de spoorbrug over de Achlumervaart werden opgeblazen.
De bezetter bracht schepen tot zinken in de Havenmond en in de Nieuwe Willemshaven om scheepvaart vanaf de Waddenzee te bemoeilijken. Ook de motoren van de scheepswerf, de kranen en de drijvende bok werden vernield. De werf en de haveninstallaties zelf bleven wel gespaard.
Om de opmars over het binnenwater te vertragen werden in de Zuiderhaven voor de Kleine Sluis en in de Noorderhaven voor de Grote Sluis eveneens schepen tot zinken gebracht. Deze sluizen waren de enige toegangen van het achterland van Friesland over het water naar de Waddenzee. Het nu bestaande Van Harinxmakanaal en de Tjerk Hiddessluizen zijn pas na de oorlog aangelegd. Tot slot werden ook bij de Havenbrug en de Prins Hendrikbrug verschillende schepen in de grond geboord. Al met al waren er in Harlingen door de bezetter zeventien vaartuigen afgezonken.
Dat de vernielingen veel groter hadden kunnen zijn blijkt uit de verklaring van de tooenmalige Hafenkapitän Leutnant zur See dr. Hans Günter Heinze in 1983 waarin hij hierover heeft verklaard:
“Ich habe übrigens später als Hafenkapitän von Harlingen dafür sorgen können, dass dort die Kaimauern nicht wie vorgesehen gesprengt wurden, sondern nur als kleineres Übel ein paar Kahnne dort versenkt würden, und ein Schiff in der Hafeneinfahrt.
Auch wollte der Kommandeur der dortigen Marine-Artillerie, als Orts-Kommandeur dort, noch den Wasserturm sprengen und die Schleussen, um ganz Friesland, wie er meinte, unter Wasser zu setzen. Erst auf meinen Einwand, ob er wWohl meine, dass die Kanadier dann aus Furcht vor dem Verdursten den Vormarsch einstellen würden, und dass er, wenn er den kühnen Plan habe, durch die kleinen Schleussen ganz Friesland unter Wasser zu setzen, dass er doch dann die Schleussen intakt lassen müsse, um sie bei Ebbe zu schlieβen, unterblieb der ganze Spuk. Zur Richtigstellung, er wollte nur die Umgebung von Harlingen unter Wasser zur Verteidigung der Stadt setzen, wusste aber gar nicht, daβ das Hinterland ein groβer, Friesland umfassender, Polder ist.”.
Bij de Canadese artilleriebeschieting van Harlingen op 16 april was ook de haven een belangrijk doelwit omdat hier nog Duits geschut stond opgesteld. De sleepboot “Edzo Jan” waarmee de Hafenkapitän en enkele andere Duitsers probeerden te ontvluchten werd vanuit tijdens de bevrijding vanuit de lucht ontdekt en door Canadese artilleriebeschietingen geraakt. Daarbij vielen aan boord enkele doden en het schip keerde daarna naar de haven terug.
from your location
-
-
Aanlegplaats Deinum | Haven
Aanlegplaats Deinum | Haven
from your location
-
'Moordhol' Crackstate, het einde van de terreur
'Moordhol' Crackstate, het einde van de terreur
"Die morgen duurde langer dan ooit. Ik deed niets anders dan voor het raam staan te praten. Beneden in het park zei een man tegen mij dat de Canadezen in Bontebok waren." Verzetsman Jan Tuut zit op de ochtend van de bevrijding van Heerenveen nog gevangen in Crackstate.
De gevangenis Crackstate is vanaf oktober 1944 het beruchte hoofdkwartier van mannen van de Sicherheits Dienst (SD), die opgejaagd door de geallieerden vanuit België naar het noorden trekken. Er worden talloze gevangenen vreselijk mishandeld, gemarteld en zelfs doodgeschoten. Op het hoogtepunt zitten er 200 tot 300 mannen en vrouwen gevangen. In een vijfpersoons-cel worden soms tientallen mensen opgesloten. Een dag voor de bevrijding dreigen de Duitsers nog de boel op te blazen.
De Canadese bevrijders naderen Heerenveen op 14 april via Mildam. Duitse troepen leveren hardnekkig strijd in dit gebied en er wordt flink met tanks geschoten. De vijftig à zestig gevangenen zitten in doodsangst in Crackstate vast en horen het lawaai in de verte. Totdat bakker Gerlof de Wolf en zijn knecht Hendrik rond half drie vermoeden dat de vijand uit de stad vertrokken is.
De Wolf woont schuin tegenover Crackstate en kent de situatie goed en hij hoort waar de sleutels liggen. Bedacht op bommen en boobytraps sluipen ze voorzichtig door de open voordeur naar binnen. Ze weten de gevangenen uit de cellen te krijgen. In stilte verlaat iedereen de gevangenis met de opdracht om zo snel mogelijk onder te duiken. Er verschijnen zo nu en dan nog Duitsers in de stad. Het blijft levensgevaarlijk.
Schrikbewind
Voordat de SD onder leiding van SS-Hauptsturmführer Kronberger het schrikbewind begint, pleegt het verzet in september 1944 zes man sterk een overval. Ze weten twee gevangen 'illegalen' te bevrijden. Er wordt in maart 1945 overwogen nog een keer een overval te plegen, maar het risico is te groot.
Een paar dagen voor de bevrijding ontvangt Kronberger een dreigbrief van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (NBS). Het is de communistische Districts Operatie Leider (DOL) die hem waarschuwt geen gevangen meer te doden. Een merkwaardig kat-en-muis-spel gaat hieraan vooraf tussen Kronberger en de Districts Operatieleider (DIC) die in Crackstate gevangen zit.
Kronberger sluit een deal in ruil voor vrijlating en de belofte dat de DIC en zijn plaatsvervanger, de 'communistische' DOL terugkeren. De angst voor de 'communistische wraak' van de DOL is blijkbaar groot. Als de DIC en DOL uiteraard niet terugkeren, worden twee gevangenen bij Luinjeberd door de SD vermoord. Meer dan zestig gevangenen overleven hun verblijf in Crackstate niet door marteling, executie of transport naar kampen. Kronberger wordt na de oorlog tot veertien jaar veroordeeld.
Aan het begin van de avond van de 14e april, bereiken de Canadezen eindelijk Heerenveen-Zuid. Rond 19.00 uur halen de bewoners de bevrijders met veel gejuich binnen. Achtergebleven Duitsers schieten dan plotseling toch nog op de feestvierende menigte. Er vallen geen slachtoffers. De volgende dag is heel Heerenveen bevrijd en worden 'landverraders' en gevangengenomen Duitsers opgesloten in Crackstate. Het Huis van Bewaring dient nog enige tijd voor de internering van NSB-ers. In 1973 wordt het afgebroken en in 1995 wordt er een monument voor de slachtoffers onthuld.
from your location
-
-
Ypeymolen
Ypeymolen
from your location
-
't Visserhús
't Visserhús
from your location
-
'The Other Museum', from classic cars to lace
'The Other Museum', from classic cars to lace
from your location
-
Grandcafe Restaurant De Watersport
Grandcafe Restaurant De Watersport
from your location
-
Nieuw Allardsoog Conference Centre
Nieuw Allardsoog Conference Centre
from your location
-
Bernlef de blinde bard | Beeldenroute Olterterp
Bernlef de blinde bard | Beeldenroute Olterterp
from your location
-
Information panel Boer Kuiper
Information panel Boer Kuiper
from your location
-
NG shipyards, schepenlift
NG shipyards, schepenlift
from your location
-
Restaurant Nazareth
Restaurant Nazareth
from your location
-
Veerpont Fietsa Versa (Terherne)
Veerpont Fietsa Versa (Terherne)
from your location
-
Gerbrich's SUP verhuur
Gerbrich's SUP verhuur
from your location
-
Camping it Krúswetter - Reidhin
Camping it Krúswetter - Reidhin
Direct boekbaar
from your location
-
Headmaster Jakob Klok in the resistance
Headmaster Jakob Klok in the resistance
During the war, Jakob (Jaap) Klok ended up in the resistance in Dantumadeel, where he played an important role. At the time, he lived with his wife and four children in Akkerwoude, where he was headmaster of the school at Hearewei 13. He stayed there until 1947 and will always be remembered as "Headmaster Klok."
Jaap Klok was active socially and in politics as a member of the Dutch Social Democratic Labour Party (SDAP). When party meetings were banned by the German occupiers, Jaap imperceptibly became ever more involved in resistance activities. He passed on party information, distributed illegal newspapers, and looked for addresses for people in hiding. Jaap Klok joined the LO, the National Organisation for Aid to people in Hiding, and became the Akkerwoude village commander.
Although people did not know exactly what he did, it was known that he was in the resistance. Despite the fact that his name circulated among NSB members, he decided not to go into hiding, but instead tried to be even more careful and to sleep at home more often than not.
As the war drew to a close, Jaap became very busy. The Dutch government in exile was calling on railway workers to go on strike. The resistance arranged for the hiding. On 15 December 1944, a group of about sixty refugees from Arnhem arrived at his school. Jaap was indirectly involved in the evacuation committee, which was looking for addresses for the unfortunate Arnhem residents.
Shortly thereafter, he was warned at the schoolhouse that during a raid in Murmerwoude, explicit questions were asked about schoolmaster Klok. Jaap did not hesitate a second and quickly left the house. And not a moment too soon, as ten minutes after his departure the Germans were already on his doorstep. From that moment on, Jaap knew that he had to be very careful. He hardly ever slept at home anymore.
From January 1945 onwards, the situation became explosive. After the discovery of weapons on a farm in Aalsum, the Germans became fanatical. They relentlessly hunted down resistance fighters and used any means to make those who were caught talk. The name "Jaap Klok" was also mentioned during these interrogations. Sufficient reason to leave then and there, with his whole family. The children stayed with relatives. He and his wife went into hiding elsewhere.
During the last weeks of the war, Jaap was very busy. Much had to be organised and discussed within the resistance to expel the Germans and prepare for the arrival of the Canadians. Just before Dantumadeel was liberated, the inhabitants were already beside themselves with joy. They raised the flag and took to the streets en masse to celebrate. Because of his resistance work, Jaap knew exactly what the situation was with regard to the liberation. He climbed onto the balcony of the town hall and addressed the people. After all, the danger had not yet passed. Even when that was the case shortly thereafter, he ensured that peace was maintained among the population of Dantumadeel and thus prevented the molestation of a number of NSB members.
After the war, he held many administrative positions in the province of Friesland. In 1984, Jaap Klok died at the age of 91. Fifteen years later, a statue of him was erected in Akkerwoude, which was then called Damwoude, as a tribute.
From the book "De oorlog een gezicht geven" (deel 6) – Dantumadeel in de periode '40 - '45 by Yvonne te Nijenhuis and Reinder H. Postma
from your location
-
-
Tourist Information Gaasterland
Tourist Information Gaasterland
from your location
-
Hâld Moed Cidery
Hâld Moed Cidery
from your location
-
Kafee It wapen fân Fryslân
Kafee It wapen fân Fryslân
from your location
-
Heksenmuseum De Heksehoeve
Heksenmuseum De Heksehoeve
from your location
