Mijn weekend opladen in Fryslân

Helemaal naar het ‘hoge noorden’ rijden in de auto blijkt mee te vallen. Al na een uurtje rijden zien we een bord langs de weg met Wolkom yn Fryslân. De achtergrond van het bord is een helderblauwe lucht, die in werkelijkheid een stuk grauwer is. Dat stoort me niet. Ik ben hier juist om het wisselvalige najaarsweer te omarmen en uit te waaien. Ik sta te popelen om voor het eerst van mijn leven te gaan wadlopen. We parkeren de auto in Moddergat. Ja, zo heet het daar echt.

De Waddenzee is het grootste getijdengebied ter wereld en een UNESCO Wereld Erfgoed waar je u tegen zegt. Vanuit het dorpje Moddergat starten het hele jaar door excursies wadlopen; je loopt onder begeleiding van een gids over de zeebodem bij laag water. Even door de blubber banjeren en je voelt de magie van een fenomenaal uitzicht. Er is hier helemaal niks, alleen wad. En dat wad bruist van het leven.  Overal zie je wormpjes, schelpdieren en vogels. Op de wapperende wind na is het ontzettend stil en de natuur strekt zich verder uit dan je ogen kunnen kijken. Het voelt een beetje als het einde van de wereld.  

Terug op het vaste land genieten we van het beschermde dorpsgezicht van Moddergat. We spotten de vier oude vissershuisjes die nu een openluchtmuseum zijn. Museum ’t Fiskerhúske laat het sobere leven van de kustvissers en hun gezinnen zien in niet eens zo lang vervlogen tijden. We overnachten vanavond ook in zo’n visserswoning, gelukkig met wat meer modern comfort. Maar het authentieke karakter is er nog volop. De blauwwitte tegeltjes, authentieke kleuren en de mix van historische en moderne meubels zijn werkelijk fantastisch. Het is alsof je overnacht in je eigen knusse museum.

We doen na het ontbijt nog even een wandeling over de dijk en laten dan de kust achter ons. We trekken vandaag naar de bossen in het zuidoosten van Friesland. Er zijn geweldige mountainbike routes in de wouden van Appelscha en Beetsterzwaag. Wij kiezen voor het Rijsterbos, als je niet veel ervaring hebt, zoals ik, dan is dit mooie locatie voor een rondje. Ik hoef daar wat minder vaak in mijn stuur te knijpen en we genieten daardoor meer van de bijzondere natuur. Het glooiende landschap van Gaasterland brengt ons voldoende uitdaging. We zijn blij dat we deze tip opgevolgd hebben en we spreken af dat we de volgende keer de route in Beesterzwaag aangaan.

Hoewel onze leeggelopen batterij goed oplaadt, moet de inwendige mens ook op kracht blijven. We doorkruisen het gebied van de Fryske Marren. In Woudsend stoppen we om een vorkje te prikken bij Omke Jan. We krijgen er niet alleen een geweldige lokale maaltijd voor de kiezen, maar leren ook een aantal woordjes Frysk. Lekker ite is eet smakelijk en Tsjoch is proost. We proosten niet te veel want onze slaapplek is ergens anders. Aan de rand van het waterrijke Nationaal Park de Alde Feanen staat een modern tiny house met uitzicht over het veenlandschap. Heerlijk midden in de natuur en dat zie je als het donker wordt en de lucht verandert in een sterrenhemel die ik elders in Nederland nog niet gezien heb.

Het weekend gaat veel te snel, dus voordat we terugrijden beginnen we de dag met een frisse duik. Ik zeg duik, maar eigenlijk is het meer een dip. Ik ben een tijdje geleden al begonnen met af en toe koud douchen. Het is even wennen om jezelf dit aan te leren, maar het is het meer dan waard. Vroeg in het najaar is het water nog niet op z’n koudst, maar bereid je wel goed voor! In Friesland is er zoveel water en heb je voldoende plekken om in natuurwater te plonsen. We warmen ons weer op met een bakje hete thee en genieten de hele reis terug naar huis na van ons weekend opladen.