Tuinder Hester vertelt

‘Ik hou niet van stilzitten,’ vertelt Hester. ‘Ik ben graag bezig. Er was gelukkig ook wel wat te doen rondom de boerderij. Ik nam de sabbatical om bewust te genieten, tijd te besteden aan mijn moestuin en kippen en mijn kinderen. Toen kwam er ineens de uitnodiging voor een gaaf project. Of ik even naar Barcelona wilde vliegen om Leeuwarden te vertegenwoordigen als culturele stad. Een sabbatical is ook om uit je comfortzone te gaan. Dus daar ging ik met mijn vliegangst. Voor dit project ging ik toch weer één dag in de week aan de slag voor de gemeente Leeuwarden. Het is tijd voor mezelf en ik kan doen wat ik leuk vind, ook als dat werken is. Ik leerde hiervan om tijd te nemen voor de dingen die ik normaal uit de weg ga.’ 

Het nemen van een sabbatical wordt bijna niet meer gedaan. Een heel jaar vrij nemen is niet niks, want wat doe je met al die vrije tijd? Het sleutelwoord hierin is vrijheid. Het gevoel van vrijheid maakt gelukkig. En als je gelukkig bent laad je makkelijker op. Je hoeft dus niet een heel jaar leeg te plannen in je agenda en keuzestress te hebben over wat je dan gaat doen. Het gevoel van vrijheid inbouwen in je leven kan al door iets spontaans te doen of uit je comfortzone te stappen. 

Hester ging van stad naar platteland, maar bleef in Fryslân wonen. Ze had namelijk de grote wens om een groentetuin op te starten. Die hang naar tuinieren had ze al. ‘Daarom waren we ook verhuisd, het balkon was gewoon niet groot genoeg meer'. 

De groentetuin bij de boerderij begon met 500 m2, maar liep al snel uit de hand. Nu heb ik 3000 m2 eetbare tuin en doe alles zelf: planten, zaaien, oogsten. Heerlijk. De kinderen helpen als ze willen. Ik sta om vijf uur ’s ochtends in de tuin, dan die twee dagen naar kantoor en weer in de tuin tot het donker wordt. Ik ben meer buiten dan ooit. We hadden meer groenten dan we konden eten en ik wilde hier mijn werk van maken. In harmonie met de natuur en voor andere mensen. Zo werd ‘de Kleine Boerderij’ geboren.’ 

‘Alles wat we verbouwen geven we weg. Op donderdagochtend komen er vrijwilligers om te helpen met tuinieren. Om elf uur rijdt het busje van de voedselbank de oprit op. Dat vullen we dan met vers geplukte groenten en fruit. Dat zorgt voor zo’n 50 tot 70 huishoudens waar vrijdagavond onbespoten, regionaal, supervers eten op het bord ligt. Voor 300 euro per jaar kunnen we een huishouden van lente tot en met de herfst van gezond eten voorzien. Toen ik werkte als projectmanager voor onderwijs had dat ook impact natuurlijk, maar dat was indirecter. Dat merkte ik niet meteen. Dit is veel concreter, ik zie dat mensen die het niet altijd kunnen betalen deze week gezond te eten hebben.’ 

En Hester heeft meer plannen. Ze is iemand die bakken met energie heeft, ze haalt voldoening uit wat ze doet. Natuurlijk ervaart ze weleens druk en stress, vooral nu ze bezig is de tuin nóg groter te maken. ‘Bij het dorp Fochteloo even verderop ligt 6000 m2 grond op ons te wachten. We willen hier een zelfoogsttuin maken. Die grond is ter beschikking gesteld door iemand uit het dorp. Fantastisch. Veel werk, maar ik heb er zo’n zin in. En met hulp van de vrijwilligers lukt het.’ 

Die vrijwilligers komen uit de hele provincie. Dertigers die even iets voor zichzelf willen doen als de kinderen naar school zijn, veertigers die meer buiten willen zijn, mensen die willen leren hoe ze groenten moeten verbouwen en pensionado's die net als Hester moeite hebben met stilzitten.

'Werk en privé lopen in elkaar over en dat vinden we prima. Mijn man Hessel vindt het leuk, want hij ziet een gelukkige vrouw. Hessel doet ook veel rondom de boerderij, maar niet in de tuin. Hij heeft een eigen zaak in doe-het-zelfproducten en hij is daardoor minder thuis.’ De kinderen zijn 13, 11 en 8 jaar oud en moesten even wennen aan de andere kant van het verbouwen van eigen voedsel. Hester slacht namelijk de kippen zelf. Dat was voor haar ook wel een stap. ‘De kinderen gluurden de eerste keer angstvallig om het hoekje, nu lopen ze gewoon langs. Mij kost het wel wat energie, ik ben dan moe en hoef echt even geen stukje vlees te eten.

Het is raar dat de huidige mens geen ongemak ondervindt van het eten van dieren. Inmiddels wordt de vraag “Wat eten we?” vrolijk beantwoord met: “Kippie van het eigen erf!”’ De kinderen helpen ook met het inmaken en invriezen van de overdaad aan oogst uit de tuin. Zomers komt alle oogst in één keer en moet het snel bewaard worden. Als de dagen korter worden, is er meer tijd. Er is nog steeds genoeg te doen in de tuin, maar het is ook een periode van rust en bezinning, uitgebreid koken en eindelijk dat boek lezen.