Bij het opstaan voel ik de onrust. De zon komt op, de hemel kleurt roze en grijsblauw. Het belooft een prachtige dag te worden. Ik ben in de greep van 'Wanderlust', de sterke behoefte om de wereld te ontdekken.
Een rebels dorp, dat is Nij Beets altijd geweest. Op deze zwoele dagen in de nazomer van 2016 mag het er gezapig aan toegaan, heel anders was dat tegen het einde van de negentiende eeuw.
De zon breekt met ragfijne stralen door het wolkendek. De scheuren in het grijs verbreden zich. De grauwsluier van de vroege ochtend valt uiteen in ijle brokstukken.
Het is de kers op de taart. De afsluitende etappe van Koningspad XL door het parklandschap Oranjewoud is van koninklijke allure.
Heerenveen is de oudste hoogveenkolonie van Nederland. Een plaats vol tegenstellingen, een kruitvat dat aan het eind van de negentiende eeuw op ontploffen stond. Rond 1500 bestond Heerenveen als plaats niet eens.
Vanaf een heuveltje in de heide achter congrescentrum Nieuw-Allardsoog is het zicht adembenemend. Woest land zover het oog reikt.
In Edinburgh is de Royal Mile, de anderhalve kilometer kasseien door de oude binnenstad tussen twee kastelen, een van de voornaamste toeristenattracties.
Ik loop door de dorpskom langs de snackbar en het eetcafé Samen Eten. Wattenwolken drijven vanaf zee het land op. Over de Krûme Leane wandel ik naar de Bûtewei.
