De zon breekt met ragfijne stralen door het wolkendek. De scheuren in het grijs verbreden zich. De grauwsluier van de vroege ochtend valt uiteen in ijle brokstukken.
Ik loop door de dorpskom langs de snackbar en het eetcafé Samen Eten. Wattenwolken drijven vanaf zee het land op. Over de Krûme Leane wandel ik naar de Bûtewei.
Een rebels dorp, dat is Nij Beets altijd geweest. Op deze zwoele dagen in de nazomer van 2016 mag het er gezapig aan toegaan, heel anders was dat tegen het einde van de negentiende eeuw.
Bij het opstaan voel ik de onrust. De zon komt op, de hemel kleurt roze en grijsblauw. Het belooft een prachtige dag te worden. Ik ben in de greep van 'Wanderlust', de sterke behoefte om de wereld te ontdekken.
De sappige weidegronden in het westelijke deel van Opsterland golden eeuwenlang als de rijke hooischuur van de grietenij. De traag kronkelende Boorne had in de vele duizenden jaren van haar bestaan een voedzame bodem achtergelaten.
In behapbare porties breng ik de loop van het stroomdal van de Boorne in kaart. In zeven fijne dagen ben ik van het beginpunt bij Allardsoog langs de linkerflank naar Raerd gelopen.
Heerenveen is de oudste hoogveenkolonie van Nederland. Een plaats vol tegenstellingen, een kruitvat dat aan het eind van de negentiende eeuw op ontploffen stond. Rond 1500 bestond Heerenveen als plaats niet eens.
Het lommerrijke Bakkeveen ligt net als het chique Beetsterzwaag ingeklemd tussen bossen en heidevelden. Beide dorpen waren goeddeels eigendom van de adel en dankten hun plezierige charme aan hun natuurlijke ligging in het groen.
Het is de kers op de taart. De afsluitende etappe van Koningspad XL door het parklandschap Oranjewoud is van koninklijke allure.
De mooie combinatie met de in trendy Engelse landschapsstijl aangelegde tuinparken die grenzen aan de uitgestrekte bossen op de oeverwallen van het beekdal, geven het adelsdorp allure en cachet.
Vanaf een heuveltje in de heide achter congrescentrum Nieuw-Allardsoog is het zicht adembenemend. Woest land zover het oog reikt.
