Ga naar inhoud
Favorieten 0

Marrit Jellema

Hallo mama, hoe gaat het

het is zo stil tegenwoordig
gelukkig heb ik je lach gevangen
en alle ik ook van jou's 
(dat weet je toch dat weet je toch en voor altijd) 

ik wist niet hoe lang nog, maar nu wel
nu wel

ik vereeuwig je waar ik maar kan
ik schrijf je hier

ik noem je op het podium en in de krant 

breng je tot leven 
in de hoofden van iedereen die dit leest

hallo mama
hallo mama
hallo mama

Dit gedicht maakt deel uit van ‘Wjerspegelje’ (weerspiegelen), waarbij het vaste RIVM-handenwas-moment wordt benut om jou te verbinden met Friese dichters. Zo krijgen de makers van onze schone kunsten een podium in een tijd waarin live ontmoeten lastig is. En kun jij als toeschouwer, die hun optredens moet missen, toch even genieten van de inspiratie, de emotie, de spiegel die ons wordt voorgehouden. 

Hierboven staat de Nederlandse vertaling van het Friese gedicht dat op de spiegel staat. De oorspronkelijke versie:​

Dag mem, hoe giet it

it is sa stil hjir om my hinne

gelokkich haw ik dyn laits fongen
en alle ik ek fan dy’s 
(dat witst toch dat witst toch en foar altyd)

ik wist net hoe lang noch, mar no wol
no wol

ik ferivigje dy dêr’t ik mar kin
ik skriuw dy hjir

ik neam dy op it poadium en yn ’e krante

lit dy libje
yn de holle fan elk dy’t dit lêst

Dag mem
Dag mem
Dag mem

Marrit Jellema

‘Wjerspegelje’ is een project van Merk Fryslân en Leeuwarden UNESCO City of Literature, naar Zwols voorbeeld (weerspiegelen.nl / #weerspiegelen) en met steun van de provincie Fryslân. Je vindt de gedichten op de spiegels van hotels in Leeuwarden. Op korte termijn komen er gedichten bij, op spiegels van andere openbare gelegenheden in Fryslân.