Blog: Droogvallen op het Wad

8 februari 2023

Ik schrijf dit blog terwijl ik deinend op het Friese water in onze zeeschouw It houten Hynder geniet van het landschap. Mijn vriend Björn en ik, Sanne, zijn bezig aan een drie weken durende vakantie met onze boot die normaal in de buurt van Utrecht ligt.

It houten Hynder is een Zeeschouw 920 van 9,20 m x 3,20 m en komt uit Joure, waar zij tezamen met haar zusterschip de Grutte Pier in 1970 te water is gelaten. Met een diepgang van slechts 60 cm is het een ideaal schip om mee droog te vallen op de Wadden, iets wat we bovenaan ons wensenlijstje hadden staan. Gelukkig konden we deze wens in vervulling laten gaan, want uiteindelijk was het perfect weer om droog te vallen. Ik deel graag onze ervaring met jullie via dit blog.

Dag 1 van 2

Vanuit Harlingen, waar de trip gepland werd door het zorgvuldig bekijken van de vaarroutes, de windrichting en -kracht, het weer en de getijden, vertrokken we op een mooie dinsdagochtend de Waddenzee op. We hebben het eiland Richel, voor Vlieland, uitgekozen om voor het eerst droog te vallen. Tijdens het varen veel prachtige schepen gezien, maar ook meerdere zeehonden, waaronder een moeder met haar jong. Ongeveer vier uur zijn we onderweg geweest, we kwamen iets na laag water aan op de plek waar we zouden gaan ankeren om diezelfde nacht droog te vallen. De waterhoogte was op dat moment ca 90 cm en we konden de bodem goed zien.

de avond valt

In de avond zakte het water langzaam maar zeker. Na wat horten en stoten, mede mogelijk gemaakt door de ferry tussen Harlingen en Vlieland/Terschelling, lagen we dan eindelijk vast en na nog een klein kwartiertje wachten konden we het wad op. Het is niet te beschrijven zo gaaf om op de zeebodem te staan, een plek waar je een poos daarvoor nog krabben, garnalen, vissen en zeehonden zag zwemmen, en waar je je boot normaal niet kunt verlaten. Ook is het erg leuk om je boot eens vanuit een heel andere hoek te bekijken.

Die avond/nacht hebben we vanuit de kuip, liggend op zitzakken naar de sterren gekeken. Met zo weinig lichtvervuiling hebben ze zelfs de band van de melkweg gezien. Omdat het midden in de nacht hoog water zou worden, hebben we een aantal keren op moeten staan om het anker te verleggen en om te controleren of de boot goed ligt ten opzichte van het anker en de kust.

dag 2 van 2

In de ochtend begon het water alweer te zakken en konden we de krabbetjes en garnaaltjes op de bodem zien lopen/zwemmen. Met een touwtje en daaraan een wasknijper met een plakje kipfilet hebben we krabbetjes en garnaaltjes gevoerd, wat er echt ontzettend leuk uitziet. Met het terugtrekken van het water, zie je ook de vogels mee trekken. Scholeksters, verschillende soorten meeuwen, pleviertjes en grutto’s kwamen langs. Ook deze keer weer een hoop gebonk en geklots door de golven, die wederom door de ferry nog een beetje werden geholpen, lagen we weer droog. Deze keer overdag, waardoor we ook een mooie wandeltocht over het wad konden maken.

richel

Het roestbruine vlak op de foto ligt normaal gesproken onder water, de overgang naar zwart is de waterlijn. Op de foto is goed te zien hoe weinig diepgang onze boot heeft, wat betekent dat wij in heel laag water kunnen varen zonder vast te lopen. Richel nodigt uit om lekker te gaan wandelen over het wad om schelpen te zoeken, vogels te spotten of gewoon te genieten van het prachtige uitzicht. Op Richel is een grote Japanse oesterbank waar je naartoe kunt lopen. Eenmaal daar hoor je een zacht maar aanwezig geluid van de oesters die pruttelen in het zand.

Richel is een beschermd natuurgebied en staat onder beheer van Rijkswaterstaat. Zij hebben daar een vaste woonboot waar twee wadwachters de boel in de gaten houden, informatie verstrekken en informatie verzamelen over de aanwezige dieren.

Op de laatste foto zie je goed dat onze boot op een vrij smalle balk balanceert. Toch staat ze stabiel als een huis en kunnen we zonder moeite van en aan boord klimmen, ze beweegt geen moment. Met opkomend water hebben we het anker gelicht en zijn we weer gaan varen. Terugdenkend op een prachtig avontuur, want dat was het. Een onvergetelijke ervaring.

help je mee zoeken?

Al vanaf het moment dat It houten Hynder in onze familie is, zijn we op zoek naar zusterschip de Grutte Pier. Via oude registers en de archieven van Tresoar hebben we een heel klein beetje informatie gevonden, maar van het schip ontbreekt elk spoor. Mocht je informatie hebben dan horen we dat graag via Signe.

Neem contact op met Signe